Uziembło Henryk

Henryk Uziembło (1879 Krze - 1949 Kraków).

Malarz, twórca witraży i polichromii. Studiował w krakowskiej Szkole Przemysłowe, następnie wiedeńskiej Kunstgewerbeschule, w Paryżu, Włoszech, Anglii oraz na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (u Stanisława Wyspiańskiego i Teodora Axentowicza). Oprócz malarstwa, projektował wnętrza, witraże, polichromie (m. in. w katedrze wawelskiej), uprawiał grafikę i pracował jako plakacista. Uziembło pracował także dla przemysłu metalurgicznego, projektując lampy, świeczniki czy naczynia. W zdobnictwie promował wykorzystanie rodzimych wzorów ludowych. W czasie I wojny światowej wykonywał szkice i projekty kompozycji cmentarzy, a także akwarele makiet i szkiców terenów walk. Artysta oprócz pejzaży (tworzonych pod wpływem Stanisławskiego), malował sceny rodzajowe i portrety wiejskich dziewczyn. Uziembło był pracownikiem Österreichisches Museum für Kunst und Industries w Wiedniu oraz Instytutu Sztuk Plastycznych w Krakowie. Swoje obrazy pokazywał m. in. w krakowskim Pałacu Sztuki w 1907 r. Malarz był współzałożycielem Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana.

Wójcik-Konstantinovska Ewa

Ewa Wójcik-Konstantinovska (ur. 1967 Przemyśl). Rzeźbiarka. 

Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Jarosławiu. W latach 1987-1992 studia na wydziale Rzeźby ASP w Krakowie w pracowni prof. Antoniego Hajdeckiego. Dyplom w 1992 pod kierunkiem prof. Bogusza Salwińskiego. W latach 1992-1994 studia na Podyplomowym Studium Scenografii ASP w Krakowie. Dyplom w 1996 r. pod kierunkiem prof. Jerzego Skarżyńskiego.

Zajmuje się rzeźbą i medalierstwem. W swoich pracach łączy metaforę, geometrię i symbol z przekazem ideowym, co jest charakterystyczne dla całej jej twórczości. Prace często układa w cykle nawiązujące do znanych fundamentalnych przekazów. Z całej jej twórczości emanuje fascynacja liczbą i proporcjami. Liczba 4, podobnie jak kwadrat i koło pojawiają się bardzo często w jej pracach. Metaforyką zaś składa hołd człowiekowi, jest on dla niej, obok architektury, głównym źródłem inspiracji. Jego życie, uroda, miłość, cierpienie, jego zależność z żywiołami, zodiakiem.

Jest uczestniczką wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą m.in. w Krakowie, Przemyślu, Warszawie, Kołobrzegu, Ravennie, Bonn, Karlskrona, Sztokholmie, Kolonii.

Czynnie bierze udział w wystawach medalierstwa m.in. w Warszawie, Wrocławiu, Budapeszcie oraz w międzynarodowych wystawach  FIDEM: Paryżu, Seixal, Colorado Springs. 

Zobacz dzieła artysty

Wałach Jan

Jan Wałach (1884 Istebna-1979 tamże)

Malarz, grafik i rzeźbiarz. Edukację artystyczną rozpoczął  u Jana Nalborczyka w zakopiańskiej Szkole Przemysłu Drzewnego (1900-1903). W latach 1903- 1909 uczył się rysunku i malarstwa w krakowskiej Akademii Sztuki Pięknych pod kierunkiem Józefa Mehoffera, Juliana Fałata, Ferdynanda Ruszczyca oraz Jana Stanisławskiego. Odbył podróże artystyczne do Francji (przez pewien czas uzupełniał dotychczasowe studia w paryskiej Académie  Julian), Włoch, Niemiec, Austrii oraz Czech. W trakcie I Wojny Światowej powołano go do wojska austriackiego, gdzie pełnił funkcję malarza i medaliera pułkowego. Po wojnie osiadł na stałe w rodzinnej Istebnej. W twórczości malarska, rzeźbiarska oraz graficzna odtwarzał pejzaż Beskidów, okolic Istebnej, życie jej mieszkańców: obrzędowość, zabawy i codzienne obowiązki.

Zobacz dzieła artysty