Stanisław Dąbrowski (1892 Krosno – 1973 Kraków). Malarz, grafik, rysownik, historyk sztuki.

Artystyczną edukację rozpoczął w Szkole Sztuk Pięknych w Kazaniu, żeby następnie kontynuować naukę w latach 1909-1913 na krakowskiej ASP u Wojciecha Weissa oraz Józefa Mehoffera. Równolegle ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim historię sztuki. Do 1914 uzupełniał studia artystyczne w Monachium i Paryżu. Po wybuchu I Wojny Światowej wstąpił do Legionów Polskich. Po wojnie został zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych jako inspektor do spraw rewindykacji zabytków wywiezionych przez zaborców do Austrii i Niemiec. Na początku lat dwudziestych z wolna zaczął ograniczać działalność zawodową na rzecz malarstwa – początkowo prowadził zajęcia z rysunku w krakowskich szkołach średnich, żeby w 1923 poświęcić się własnej działalności artystycznej. Był członkiem Cechu Artystów Plastyków Jednoróg. Malował głównie pejzaże, martwą naturę oraz portrety (w tym wizerunki dzieci). Znane są jego liczne przedstawienia pejzażu górskiego Zakopanego i Białki Tatrzańskiej, gdzie od 1924 roku bywał często na plenerach malarskich.